Konie należą do rodziny koniowatych, czyli nieparzystokopytnych, wysokonogich ssaków. Do koniowatych zaliczamy też np. zebrę czy osła. Uważa się, że udomowienie konia nastąpiło w Euroazji ponad 5000 lat temu. Konie pogrupowane są w rasy : gorącokrwiste, zimnokrwiste, prymitywne. Barwę sierści nazywa się maścią. Wyróżnia się wiele rodzajów umaszczenia. Najczęściej barwa grzywy i ogona są inne od barwy sierści. Za średni wiek życia konia uważa się 20 lat. Wiek ten może być jednak w praktyce znacznie większy. Wiek konia określany jest na podstawie uzębienia. Wiek do 5 lat poznaje się po zmianie zębów mlecznych na stałe. Od 5 do 11 lat po scieraniu się rejestrów na siekaczach, a powyżej 11 lat po zmianie kształtu zębów. U ogierów w wieku 5 lat wyrastają kły. Najdokładniej wiek konia można określić do piątego roku życia, później można popełnić drobne błędy. Uzębienie konia to tak samo u góry i na dole 3 siekacze + 1 kieł + 3 przedtrzonowe + 3 trzonowe. Siekacze mają swoje nazwy : cęgi, średniaki i okrajki. Każda wada uzębienia u koni jest poważna gdyż utrudnia a czasem uniemożliwia rozcieranie pokarmu.
Koń w zasadzie nie jest zwierzęciem złośliwym czy agresywnym; od wieków przyzwyczaił się do obecności człowieka przy jego boku, jednak jak każde zwierzę ma instynkt samoobrony, który powoduje czasem różne odruchy, nieraz niebezpieczne dla człowieka. Konieczne jest zatem rozumne i łagodne postępowanie z nim tak w czasie pracy, jak i w spoczynku. Konia trzeba wychować, wyrabiając w nim spokój psychiczny i zaufanie do człowieka. Duże znaczenie ma głos człowieka, bardzo łatwo bowiem koń rozpoznaje głos swojego opiekuna lub jeźdźca i dobrze rozróżnia ton gniewny od łagodnego .Podczas obcowania z koniem możemy zauważyć ,że rozróżnia on takie komendy jak: prr.. lub ho,ho .. (jak kto nauczył), nastąp się oraz tzn. cmokania Konie używane do szkółek wyuczyły się także komend które są używane na ujeżdżalni. Niedopuszczalne jest bicie konia. W uzasadnionym wypadku można go skarcić przez uderzenie, które jednak powinno być zastosowane zaraz po przewinieniu a najlepiej podczas; wówczas koń rozumie za co został ukarany i czego nie wolno mu robić. Koń ukarany dopiero po pewnym czasie po przewinieniu ,nie wie, o co chodzi i za co mu się dostało, i w takim wypadku zaczyna się bać człowieka, tracąc do niego zaufanie. Uderzyć konia wolno tylko palcatem (gdy się na nim siedzi) a nie kopać czy szarpać za wodze jak wcześniej zostało uzasadnione. Nie wolno konia bić po głowie, nogach i brzuchu. Z ziemi karcimy konia uderzeniem w łopatkę. Natomiast za dobrze wykonane polecenie, czy to w stajni, czy podczas pracy, należy konia wynagrodzić poklepując i łagodnie do niego przemawiając, mile widziany jest też jakiś koński przysmak jak marchew, jabłko czy kostka cukru.
Warunki bezpieczeństwa obsługi i jeźdźca: każdy, nawet spokojny koń może na skutek niespodziewanego bodźca , np. hałasu, uderzenia, nagłego pojawienia się jakiegoś obiektu itp. przestraszyć się i ugryźć, niespodziewanie uskoczyć w bok, kopnąć itp. Dlatego podczas pracy i obsługi zwierzęcia w stajni i na zewnątrz trzeba zachować ostrożność. Należy zatem zawsze podchodzić do konia od przodu lub z boku i zawołaniem zwrócić jego uwagę to samo tyczy się gdy musimy podejść z tyłu trzeba poinformować konia głosem, że się zbliżamy i najlepiej zaczekać aż zwróci na nas uwagę (nawet uszy nam to zasygnalizują). Trudno wyliczyć wszystkie momenty, jakie mogą zaistnieć, dlatego opiekun czy jeździec powinien być stale uważny. Nie chodzi o to ,aby bać się konia ,ale należy go poznać i uprzytomnić sobie ewentualne skutki niewłaściwego obchodzenia się z nim. W stosunku do koni złośliwych, kopiących lub gryzących, należy stosować szczególne środki ostrożności i oznaczyć ich stanowiska napisem np. "kopie" lub "gryzie".
Boks: Koń zazwyczaj pracuje od 2 do 4 godzin dziennie i resztę czasu spędza w stajni , gdzie odpoczywa i pożywia się .Stajnia więc powinna być wygodna, widna i sucha odpowiednio ciepła i bez przeciągów. W porze zimowej wystarczy temp. 6- 8 C , latem natomiast nie powinno być zbyt gorąco. Najlepszym stanowiskiem dla konia będzie boks w którym będzie on mógł się wygodnie poruszać (stanowisko nie powinno być mniejsze niż 3x3 m. W boksie powinien znajdować się żłób lub drabinka na siano, które zawsze powinny być umieszczone nisko tak aby koń nie musiał wyciągać po jedzenie głowy w górę.
Padok: Powinien znajdować się koło każdej stajni, tak aby konie mogły na nim przebywać przez kilka godzin dziennie, zależnie od pory roku i pogody. Jest to ogrodzenie mające co najmniej 100 m kwadratowych na jednego konia (oczywiście może być mniejsze jeśli nie dysponujemy takim terenem). Na padoku koń może chodzić luzem, gdyż chodzi o to aby miał swobodę ruchu na powietrzu .Dobrze jeszcze gdy konie mają dostęp do zielonej trawy. Takie przebywanie na padoku powinien mieć zapewnione każdy koń. Najlepiej jest gdy koń spędza w stajni tylko noc i dni niepogody.
Czyszczenie: Czyszczenie ma na celu usunięcie brudu i oczyszczenie porów skóry, ale też jest doskonałym masażem, który przyśpiesza obieg krwi, a w związku z tym przemianę materii .Do czyszczenia używamy specjalnego sprzętu dostępnego w sklepach jeździeckich .Oczy, wargi i nozdrza konia przecieramy wilgotną gąbkom lub szmatką. Kopyta przed wyjściem na jazdę czyścimy dokładnie ,jednak ważniejszą rzeczą jest by wyczyścić kopyta po powrocie z jazdy ponieważ mogły się w nie powbijać jakieś kamienie lub inne ostre przedmioty. Ściółka na stanowisku powinna być zawsze sucha i czysta służy to zarówno kopytom jak i samopoczuciu konia oraz jego wyglądowi bo jak wszyscy wiemy konie od czasu do czasu lubią się wytarzać w boksie , a pomyślcie sobie jak by była brudna i z odchodami ,jak później koń wygląda i się czuje.